.:Me With You:.
Friday
 
خب دارم love story اندي ويليامز رو گوش ميدم.
از اينجا.
ضمناً دارم دنبال يه مطالبي در مورد يه نفر هم مي‌گردم. اسمش هست Michael Flatley. نمي‌شناسي‌اش.
هيچ کار خاصي ندارم.
فقط نشستم.
به سکوت گوش مي‌دم و کليک کليک دکمه‌هاي کيبورد.
و به موسيقي نبودنت.
تنهايي باشکوه‌ترين آهنگ دنياست.
مخصوصاً اون آهنگي که بعدش ترانه‌ي حضور خونده بشه و تمام...!
«دوستت دارم»ي و ديگر هيچ.
حالا باز مياي مي‌پرسي آخرش که چي؟ و من مي‌گم هيچي. و تموم. و اين ميشه بار سوم...
ترس برم داشته از همين حالا.
و سکوتي به وسعت يک فرياد...
 
Comments: Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]





<< Home
Going in is not really going in. It's simply stopping going out... and suddenly you find yourself in...

OSHO

Archives
May 2004 / June 2004 / July 2004 / August 2004 / September 2004 / October 2004 / November 2004 / December 2004 / May 2005 / June 2005 / January 2010 /


Powered by Blogger

Subscribe to
Comments [Atom]